Dragon Age Wiki
Advertisement

Moja kara będzie trwała wiecznie, duchu, jak mój ból. To sprawiedliwość, nic więcej

— Zathrian, Dragon Age: Początek

Zathrian – znawca dawnej wiedzy, opiekun klanu Dalijczyków w Lesie Brecilian podczas Piątej Plagi.

Przeszłość[]

Wiele stuleci przed Piątą Plagą w pobliżu Lasu Brecilian mieszkało plemię ludzi. Klan Zathriana przejeżdżał blisko puszczy, w której chcieli przez jakiś czas osiąść. Zathrian był wtedy młodym elfem, który posiadał syna i córkę. Elf bardzo kochał swoje dzieci. Plemię ludzi chciało wypędzić Dalijczyków ze swojego terytorium. Nastąpiła seria brutalnych potyczek, a ludzie polowali na elfy. Wkrótce dzieci Zathriana zostały schwytane przez barbarzyńców. Ludzie torturowali chłopca, a potem go zabili. Natomiast dziewczynkę zgwałcili, pozostawiając ją na śmierć. Dalijczycy jednak w końcu znaleźli córkę Zathriana, lecz później dowiedziała się, że jest w ciąży na skutek gwałtu. Dziewczynka nie mogła się z tym pogodzić i odebrała sobie życie. Pełny żalu i nienawiści Zathrian, postanowił dokonać zemsty. Udał się do ruin Lasu Brecilian i przyzwał straszliwego ducha, którego zaklął w ciało wielkiego wilka powołując do istnienia Chorego Kła.

Biały wilk polował na ludzi z plemienia, które skrzywdziło dzieci Zathriana. Wielu z nich zginęło, innych z kolei dotknęła klątwa jego krwi, zamieniając ich w wilkołaki. Gdy ludzie odeszli, w Lesie Brecilian zostali ich pobratymcy - krwiożercze bestie, które nie potrafiły zapanować nad swoją naturą.

Wilkołaki nieustannie dążyły do kontaktu z Zathrianem w czasach Piątej Plagi, by przekonać go do zdjęcia klątwy. Jednak Chory Kieł zawsze był ignorowany, więc w końcu potwory zaatakowały Dalijczyków, żeby zwrócić na siebie uwagę.

Udział[]

Zathrian niewiele mówi o swojej przeszłości i jest również nieszczery wobec Strażnika odnośnie klątwy, z którą walczą także elfy z Obozu Dalijczyków. Nie reaguje pozytywnie na widok Psa z powodu trwającego konfliktu z wilkołakami. Każda próba wydobycia z niego informacji kończy się jego negatywną reakcją - Zathrian twierdzi, że nie ma czasu dla Strażnika.

Jeżeli Strażnik nie jest elfem: Bohater zachowując kulturę podczas rozmowy wprawia Zathriana w zdziwienie. Elf dziwi się, że główny protagonista potrafi okazać należny szacunek.

Zathrian zastanawia się, czy Bohater przynosi wieści i Piątej Pladze, ponieważ już wcześniej wyczuł szerzące się na południu skażenie. Według opiekuna, klan już dawno wyruszyłby na północ gdyby nie pojawił się konflikt z wilkołakami. Z tego powodu, Elf poważnie wątpi w możliwość wywiązania się z traktatu, który został podpisany przez jego przodków. Zathrian uważa, że bestie bez wyraźnego powodu napadły na jego klan, przez co jego członkowie cierpią na klątwę wilkołactwa, która ich zabija. Według niego, istnieje możliwość uzdrowienia Dalijczyków, ale znajduje się w samym sercu Lasu Brecilian. Następnie Elf wyjaśnia, że w lesie mieszka ogromny wilk = Chory Kieł, który stanowi źródło klątwy. Zathrian prosi Strażnika, by upolował bestię i przyniósł jej serce. Bohater zastanawia się jednak dlaczego opiekun nie wezwał pomocy, ale Elf pogardliwie stwierdza, że nie ma nikogo, kto mógłby pomóc Dalijczykom. Ostrzega również Bohatera przed samym Lasem Brecilian, bo Zasłona w tym miejscu jest niezwykle cienka. Według niego, istnienie niewielka szansa na to, że Strażnik zarazi się klątwą. Następnie żegna się z Bohaterem twierdząc, że nie ma już dla niego więcej czasu.

Jeżeli Strażnik stanął po stronie wilkołaków: Zathrian ginie w obronie Obozu Dalijczyków.

Jeżeli Strażnik stanął po stronie Dalijczyków i zabił Chorego Kła: Zathrian nadal przewodzi Dalijczykom i odgrywa znaczącą rolę podczas walki z arcydemonem.

Jeżeli Strażnik spróbował rozwiązać konflikt za porozumieniem stron: Zathrian czeka na Strażnika przy wyjściu z ruin Lasu Brecilian. Elf chce się upewnić, że Bohater wykona zadanie i przyniesie mu serce Chorego Kła. Gdy główny protagonista wyjawia istnienie Pani Lasu, Zathrian zauważa, że to duch, który przybrał postać kobiety, choć w rzeczywistości jest białym wilkiem. Opiekun nie potrafi zrozumieć, dlaczego Strażnik chce ocalić wilkołaki. Według niego, bestie na to nie zasługują, ponieważ zaatakowały jego klan. W końcu jednak zgadza się negocjować z Panią Lasu.

W trakcie negocjacji, Chory Kieł próbuje przemówić Zathrianowi do rozsądku - twierdzi, że w sercu Elfa jest jeszcze miejsce na współczucie. Mężczyzna jednak nieustępliwie zauważa, że kara dla wilkołaków będzie trwała wiecznie tak samo jak jego ból po stracie dzieci. Uznaje to za sprawiedliwość. Gdy na jaw wychodzi fakt, że Zathrian będzie musiał poświęcić swoją krew, by zdjąć klątwę, opiekun postanawia zaatakować wilkołaki i oferuje Strażnikowi możliwość przyłączenia się do niego.

Jeżeli Strażnik stanął po stronie Chorego Kła: Zathrian w gniewie wyjawia, że Bohater zginie razem z Chorym Kłem, a wszystkie wilkołaki spotka taki los, na jaki zasługują. Elf przegrywa tę potyczkę, a Szybkonóg chce go zabić. Pani Lasu powstrzymuje go, ujawniając istotność panowania nad gniewem. Duch rozumie, że musi wzbudzić w sercach wilkołaków litość, w przeciwnym razie nie ma prawa żądać litości od Zathriana.

Zmęczony Elf zauważa, że nie może zdjąć klątwy, bo jest zbyt stary i nieustannie widzi twarze swoich dzieci. W końcu jednak rozumie, że nienawiść tkwi w nim niczym stary poskręcany korzeń, który pochłania jego duszę. Zathrian zdejmuje klątwę poświęcając własne życie, a Pani Lasu przestaje istnieć.

Powiązane zadania[]

Ciekawostki[]

  • Jeśli Strażnik stanie po stronie Zathriana, epilog wyjawi, że elf ostatecznie znika w niewyjaśnionych okolicznościach.

Galeria[]

Zobacz także[]

Advertisement