Venatori – zbrojny, oficjalnie niewspierany przez rząd kult tevinterskich nacjonalistów, których celem jest zasianie chaosu w innych krajach Thedas na rozkaz swojego pseudoboga Koryfeusza, co w dalszej perspektywie przyczynić ma się do odzyskania przez Tevinter dawnej chwały.
Wierzenia
Venatori czczą jako boga Koryfeusza, starożytnego tevinterskiego magistra przemienionego w emisariusza mrocznych pomiotów, który – jak wierzą – uczyni z nich rasę królów rządzących Thedas, kiedy sam podbije Czarne Miasto i zostanie wszechbogiem. W tym celu oddali się sprawie zniszczenia narodów na południu kontynentu, żeby na ich gruzach mogło narodzić się nowe Imperium Tevinter dowodzone przez Koryfeusza.
Venatori, chociaż liczni, nigdy nie uzyskali oficjalnego poparcia tevinterskiego rządu, który oficjalnie odcina się od „niebezpiecznych kultystów”, nawet jeśli – według Doriana Pavusa – wielu magistrów uważa ich idee za słuszne. Przez Cullena Rutherforda grupa postrzegana jest raczej jako niezależna sekta fanatyków, a nie straż przednia tevinterskiej inwazji, z kolei Józefina Montilyet uważa, że ich ambicje są śmieszne, ponieważ współczesny Tevinter w niczym nie przypomina potęgi, jaką był w czasach Koryfeusza. Wraz ze śmiercią pomiota i rozbiciem jego wyznawców, dążenia do odbudowy imperium w zasadzie przestały istnieć.
Udział
Dragon Age: Magekiller
Archont Radonis uświadamia sobie zagrożenie, jakie niosą ze sobą Venatori, i wynajmuje wyspecjalizowanego łowcę magów Mariusa do zabicia czterech starszych członków ugrupowania. Udaje mu się zlikwidować trzech z nich, jednak nie zabija ich przywódczyni, swojej dawnej kochanku Kalpernii.
Dragon Age: Inkwizycja
Venatori wymordowali wielu wyciszonych, żeby stworzyć z ich czaszek okulara. Grupa Venatori dowodzona przez magistra Gereona Alexiusa udaje się na południe, mając nadzieję na pozyskanie zbuntowanych magów poprzez zaoferowanie im tevinterskiego obywatelstwa, a tym samym ucieczkę przed templariuszami. Po powstaniu Wyłomu przywódczyni buntowników, wielka zaklinaczka Fiona, oferuje jednak sojusz nowo odrodzonej Inkwizycji. Zdając sobie sprawę z tego, że magowie z południa mogą wymknąć się wpływom Venatori, Alexius korzysta z magii czasu i przenosi się do Redcliffe, w którym schronili się buntownicy, zanim ci zostaną zaatakowani przez templariuszy. Magister przekonuje Fionę, że jedyną nadzieją dla jej podopiecznych jest przyjęcie oferty Tevinteru, na mocy której zyskają tevinterskie obywatelstwo po dziesięcioletniej służbie na jego rzecz. Kiedy magowie zgadzają się na jego warunki, Alexius zajmuje zamek Redcliffe i wyrzuca z niego arla Teagana Guerrina. Kiedy Inkwizytor przybywa do Redcliffe, dowiaduje się od Alexiusa, że magowie przyjęli już jego ofertę, zaprasza go jednak do zamku na „negocjacje”, mając zamiar pojmać go i przekazać Koryfeuszowi. Spisek magistra zostaje jednak ujawniony Inkwizycji przez Doriana Pavusa i syna Alexiusa, Feliksa.
- Inkwizytor zwerbował magów: Inkwizytor przyjmuje zaproszenie Avexiusa, a dzięki ostrzeżeniu Doriana i Feliksa agentom Inkwizycji udaje się zinfiltrować zamek. Nie mając szans na ucieczkę, Avexius próbuje ponownie skorzystać z magii czasu, jednak jego zaklęcie zostaje zakłócone przez Doriana, który wraz z Inkwizytorem przenosi się o rok w przyszłość. Odkrywają, że po zaginięciu Inkwizytora Venatori urośli w siłę i zdołali zająć sporą część Thedas, udaje im się jednak przedrzeć przez ich oddziały i wrócić w czasie do momentu rzucenia zaklęcia przez Avexiusa. Magowie za sprzymierzenie się z magistrem zostają wygnani z Zaziemia przez monarchę Fereldenu, zostają jednak zwerbowani do Inkwizycji jako więźniowie lub jej sojusznicy. Po utracie magów Koryfeusz, nie mając innego wyboru, decyduje się zaatakować Azyl, rzucając na niego armię czerwonych templariuszy.
- Inkwiztytor sprzymierzył się z templariuszami: Z pomocą nieświadomego niczego arla Zachodniego Wzgórza, Gallaghera Wulffa, Venatori udaje się poszerzyć swoje szeregi poprzez zwerbowanie zbuntowanych magów, a Alexius zostaje zabity przez Koryfeusza za niepowodzenie w odczynieniu wydarzeń, jakie miały miejsce podczas konklawe. Bez czerwonych magów z reduty Therinfal, Koryfeusz przypuszcza atak na Azyl armią składającą się z Venatori pod przywództwem Kalpernii.
Po wydarzeniach w Azylu Venatori kontynuowali działania mające na celu osłabienie tych, którzy mogą zagrozić powstaniu odnowionego Tevinteru i planom Koryfeusza. Ich agenci przeniknęli na dwór nevarskiego króla Markusa Pentaghasta, księcia Upadku Łowcy oraz w szeregi mortalitasi. Agenci z Wolnych Marchii, wykorzystując czerwone lyrium, zaczynają zatruwać ujścia wody w Wycome, mając nadzieję, że winą obarczone zostaną elfy z miejscowego obcowiska. Jednocześnie manipulowali władcą państwa-miasta, księciem Antoine’em, żeby wywołać jeszcze większy niepokój i skłócić ze sobą mieszkańców. Zabójcy Venatori przeniknęli również do Pałacu Królewskiego w Denerim z zamiarem zamordowania monarchy. Wszystkie te plany ostatecznie zostały jednak udaremnione przez Inkwizycję. Ta podjęła również współpracę z Antivańskimi Krukami, żeby uniemożliwić Venatori założenie w Antivie nowego szlaku przerzutowego dla czerwonego lyrium. W zwalczanie grupy osobiście zaangażował się również archont Radonis, który poprosił Inkwizycję o pomoc w natarciu na twierdzę kultu położoną na granicy z Nevarrą.
Venatori zaczęli ekspansję na zachodnie Orlais, zakładając mocne przyczółki na Zachodnim Podejściu i Syczących Pustkowiach, swoją siedzibą w tym regionie czyniąc twierdzę Gryfiego Skrzydła. Wykorzystując olbrzymy rozpoczęli prace wykopaliskowe w ruinach więzienia Coracavus i świątyni Solasan, mając nadzieję znaleźć w nich magiczne artefakty, które będą mogli wykorzystać na swoją korzyść. Podjęli również próby odkopania starożytnego krasnoludzkiego artefaktu na Syczących Pustkowiach.
Na Zachodnim Podejściu podjęli próby schwytania dla Koryfeusza kolejnego wielkiego smoka, którego ten mógłby spaczyć, wykorzystując w tym celu eksperta drakologii profesora Frederica z Uniwersytetu w Orlais. Chcąc zapewnić sobie bezpieczeństwo i spokój w regionie, zaczęli opłacać grupy bandytów, okazały się one jednak nieprzydatne i wkrótce zostały rozbite. Inkwizycja poszerzała swoje wpływy w zachodnim Orlais, sukcesywnie sabotując wszystkie operacje Venatori, zabijając Macrinusa, dowodzącego twierdzą Gryfiego Skrzydła, i pojmując Crassiusa Servisa nadzorującego działania grupy w regionie.
Na Wybrzeżu Sztormów rozpoczęto operację mającą na celu przemyt czerwonego lyrium do Minratusu, żeby wykorzystać je do stworzenia niepowstrzymanej armii niewolników, którzy zmieniliby losy wojny o Seheron, jaką Imperium prowadziło z qunari od ponad dwustu lat. W celu powstrzymania operacji Inkwizycja łączy siły z Ben-Hassrath, a jeżeli po jej wykonaniu sojusz nie zostaje zerwany, qunari wspomagają Inkwizycję i udaremniają spisek mający na celu zaatakowanie Denerim.
Dzięki podstępowi Koryfeusza wszyscy Szarzy Strażnicy z Orlais zaczynają słyszeć fałszywe Powołanie. Służący Przedwiecznemu magister Livius Erimond przekonuje komendantkę Clarel de Chanson, że ich jedyną nadzieją jest zabicie pozostałych Dawnych Bogów, zanim ci staną się arcydemonami, co raz na zawsze zakończyłoby Plagi. Komendantka i pozostali Szarzy Strażnicy zgadzają się wykorzystać magię krwi do stworzenia armii demonów, z pomocą których ruszyliby na Głębokie Ścieżki i zabili Dawnych Bogów, zanim się przebudzą. Prawdziwym celem Erimonda jest jednak stworzenie posłusznej Koryfeuszowi armii, którą mógłby wykorzystać do podboju Thedas, ponieważ każdy mag Strażników poddany rytuałowi stawał się jego niewolnikiem. Nieświadomi tego magowie-Strażnicy z fortecy Adamant zostali spaczeni, a pozostali Strażnicy – także wbrew swojej woli – składani w ofierze. Inkwizycja ujawnia spisek Erimonda Strażnikom, udaremniając jego plany i biorąc go jako jeńca.
Przy wsparciu czerwonych templariuszy, Venatori podjęli próby zmienienia przebiegu orlezjańskiej wojny lwów. Starszy agent Gordian przeniknął do cesarskiej armii i zaczął szerzyć defetyzm wśród żołnierzy obu pretendentów do orlezjańskiego tronu, którzy dezerterują i zakładają grupę Wyzwolonych z Dalii. Chcąc zająć Dalię dla siebie, dezerterzy rozpoczynają atakowanie sił sprzymierzonych ze stronami konfliktu, Inkwizycji i uchodźców. Gordian wykorzystuje Wyzwolonych, żeby ci nie palili zwłok poległych, dzięki czemu mogłyby one zostać opętane przez demony, które stworzyłyby armię wykorzystaną do zniszczenia wojsk cesarzowej Celene Valmont i wielkiego księcia Gasparda de Chalons. Z pomocą kapral Rosselin Inkwizycji udaje się usunąć ciała z regionu i zabić Gordiana, a przy okazji odzyskać ze Szmaragdowych Mogił starożytne teksty, które mogłyby zaognić konflikt między Zakonem a elfami.
Ostateczną próbą pogrążenia Orlais w chaosie było sprzymierzenie się z wielką księżną Florianne de Chalons, mającą zabić cesarzową podczas rozmów pokojowych w Pałacu Zimowym i zrzucić winę na swojego brata, Gasparda. Florianne udaje się przemycić do pałacu grupę Venatori, jednak Gaspard zaprasza jako swojego gościa Inkwizytora, któremu udaje się powstrzymać spisek.
- Inkwizytor sprzymierzył się z templariuszami: Po udaremnieniu większości planów Koryfeusza, ten wraz z Venatori wyrusza do Dziczy Arbor z nadzieją zajęcia świątyni Mythal i dotarcia do Studni Smutków. Venatori otrzymują zadanie powstrzymania połączonych sił Inkwizycji, templariuszy, orlezjańskiej armii i tajemniczych Elfich Strażników strzegących świątyni. Mimo licznych strat, siłom Venatori udaje się przedostać do jej wnętrza, jednak Kalpernia zostaje zabita przez Inkwizytora lub udaje mu się ją przekonać do swoich racji.
- Po śmierci lub dezercji Kalpernii, Venatori zostają rozbici i praktycznie przestają istnieć.
Znani Venatori
- Kalpernia
- magister Gereon Alexius
- magister Livius Erimond
- Crassius Servis
- Duhaime
- Murena
- Harmmonum
- Estoris
- Avanthum
- Lephus
- Urathus
- Jullex
- Devrenix
- Macrinus
- Lucanus
- Gordian
- Fiona (jeśli Inkwizytor sprzymierzył się z templariuszami)
Zobacz też
Kodeks: Venatori- Kodeks: Szkic listu do magistrów Venatori
- Kodeks: Poplamiony krwią dziennik Venatori
