Dragon Age Wiki
Advertisement

W walce – zwycięstwo. W pokoju – czujność. W śmierci – poświęcenie

Szara Straż – działający w całym Thedas zakon wojowników o niezwykłych umiejętnościach, którzy poświęcili swoje życie walce z mrocznymi pomiotami. Ich główna siedziba mieści się w fortecy Weisshaupt, w którym zakon został powołany do życia.

Charakterystyka[]

Szara Straż znana jest z tego, że nie zważa na rasę, pochodzenie, narodowość czy nawet kryminalną przeszłość swoich rekrutów, jeżeli okażą się oni dla nich obiecujący lub użyteczni. Mimo niewielkiej liczebności, odgrywali kluczową rolę w powstrzymaniu każdej z dotychczasowych Plag, przez co są niezwykle ważni dla przetrwania całego świata.

Szara Straż nie stroni od wykorzystania ekstremalnych rozwiązań, by tylko unicestwić zagrożenie. Dla niej każda metoda jest dobra, jeżeli prowadzi do zwycięstwa. Nie są więc typowymi bohaterami, którzy walczą w imię dobra, nie krzywdząc przy tym innych, ale do takich rozwiązań uciekają się w ostateczności.

W praktyce, Szara Straż nie pozyskuje rekrutów zbyt często, nie szkodząc przy tym własnej sprawie, bowiem już raz szarzy strażnicy zostali wygnani z Fereldenu.

Struktura organizacyjna[]

Szara Straż posiada swoje siedziby w różnych częściach Thedas:

Hierarchia[]

Oficjalna hierarchia zakonu wygląda następująco[1]:

  • Pierwszy strażnik: na stałe rezyduje w fortecy Weisshaupt. Pełni funkcję przede wszystkim polityczną, jako że od czasu wyginięcia gryfów sprawami wojskowymi zajmują się komendanci. Jego głównym zadaniem jest reprezentowanie Szarej Straży.
  • Pierwszy konstabl: zastępca pierwszego strażnika. Dawniej dowodził walkami powietrznymi, obecnie, podobnie jak zwierzchnik, pełni funkcję polityczną, działając jako jego ambasador.
  • Szambelan: starszy archiwista w Weisshaupt, odbierający raporty od komendantów.
  • Komendant: dowódca strażników w przydzielonym mu rejonie. Odpowiada przed pierwszym strażnikiem, który w każdej chwili może wezwać go do Weisshaupt, jednak ze względu na dużą odległość pomiędzy fortecą a przydzieloną mu placówkę de facto działa wedle własnego uznania, w razie potrzeby podejmując konieczne działania na własną rękę.
  • Konstabl: zastępca komendanta, przejmujący jego obowiązki pod jego nieobecność.
  • Starszy strażnik (w Orlais znany jako porucznik): dowódca niewielkich grup strażników, w tym m.in. wykonujących tajne misje.
  • Strażnik: członkowie zakonu, którzy przeżyli rytuał Dołączenia, ale nie awansowali na wyższe stanowiska.
  • Rekrut: osoba wybrana przez Strażników do zakonu, która nie przeszła jeszcze rytuału Dołączenia. Imiona osób, które poddały się rytuałowi, ale nie przeżyły go, zapisywane są w archiwach Weisshaupt, aby uhonorować ich poświęcenie. Bycie rekrutem nie jest takie proste, ponieważ wymaga od kandytata wyrzeknięcia się swojej przeszłości i tożsamości.

Zdolności[]

Szarzy strażnicy są odporni na zarazę, o ile przejdą pomyślnie Rytuał Dołączenia. Wojownicy potrafią wyczuwać mroczne pomioty i krążącą w ich żyłach zarazę, a następnie wykorzystać ją celem unicestwienia arcydemona.

Członkowie Szarej Straży posiadają również unikalną zdolność słyszenia mrocznych pomiotów oraz samego arcydemona, który przemawia do swojej hordy. Usłyszenie potworów generuje koszmary u młodych szarych strażników i jest potwierdzeniem nadejścia Plagi. Niektórzy spośród starszych rangą wojowników, potrafią nawet zrozumieć część z tego, co mówi arcydemon[2].

Rytuał Dołączenia[]

Główny artykuł: Rytuał Dołączenia

Każdy rekrut musi obowiązkowo przejść i przede wszystkim przeżyć Rytuał Dołączenia nazywany również Dołączeniem. To bardzo osobliwy i ekskluzywny rytuał, który dziesiątkuje potencjalnych członków Szarej Straży. Standardowo, młodzi rekruci muszą wypić mieszankę, w której skład wchodzi krew mrocznych pomiotów, która jest wzbogacona kroplą krwi arcydemona oraz magią, by można było ją w ogóle spożyć. Sam rytuał jest bardzo kontrowersyjny, a wiedza o nim jest głęboko strzeżona. Po pomyślnym przejściu Dołączenia, rekrut otrzymuje wisior o nazwie Przysięga Strażnika, który zawiera resztkę krwi, przypominając o tych, którzy nie przeżyli.

Powołanie[]

Skutkiem przeżycia Rytuału Dołączenia jest coś, co szarzy strażnicy nazywają Powołaniem. Na ten moment wiadomo, że żaden szary strażnik nie jest w stanie całkowicie przezwyciężyć zarazy, która powoli rozprzestrzenia się po całym ciele. Osoby w podeszłym wieku w końcu zostaną pokonani i powoli popadają w obłęd z towarzyszącym temu bólem. Ich ciała zaczynają powoli gnić i ropieć bólem. Ich ciała zaczynają gnić i ropieć. bardziej skorumpowani niż nie, ale zanim to się dzieje, szarzy strażnicy honorują wieloletnią umowę z krasnoludami, która mówi o tym, że wojownicy wyruszają ze swoimi niskimi towarzyszami na Głębokie Ścieżki, by przez rok walczyć z mrocznymi pomiotami.

Gdy rozkład osiąga punkt kulminacyjny, a szary strażnik nie może go już dłużej znieść, wówczas decyduje się zejść na znacznie głębsze obszary Głębokich Ścieżek i walczy z mrocznymi pomiotami aż do momentu, w którym zostanie pokonany i zabity przez potwory. Powołanie jest ceną za stanie się członkiem Szarej Straży. Dla niektórych to smutny koniec, ale większość uważa ich ostatni krok za szlachetną śmierć. Mówi się nawet, że w oczach Stwórcy nie ma większego poświęcenia.

Ostateczne poświęcenie[]

Jeśli przeciętna osoba zada śmiertelny cios arcydemonowi, wówczas jego duch zostaje uwolniony i wędruje do najbliższego mrocznego pomiota. Duch opętuje stworzenie i używa swojej mocy, by przekształcić nowe ciało w swoją inną formę. W ten sposób, arcydemon nie może zostać zabity, bo wciąż się odradza. Jedyną osobą zdolną do zabicia go jest właśnie szary strażnik.

W momencie, gdy członek Szarej Straży, który przeszedł Rytuał Dołączenia, zadaje śmiertelny cios arcydemonowi, wówczas duch istoty tym razem przechodzi na najbliższą, skażoną istotę, którą jest szary strażnik. Biorąc pod uwagę, że wojownik posiada duszę w przeciwieństwie do mrocznych pomiotów, próba opętania go przez smoka kończy się niepowodzeniem. Skutkiem tego procesu jest zniszczenie obu dusz. Szary strażnik poświęca się w sposób ostateczny, by zniszczyć siebie i arcydemona.

Historia[]

Szara Straż powstała podczas pierwszej Plagi, gdy ludzkość stanęła na krawędzi zagłady

Duncan, Dragon Age: Początek

Pierwsza Plaga[]

W roku -395 Starożytności (800 IT) na Głębokich Ścieżkach rozpoczęła się Pierwsza Plaga. Hordy krwiożerczych stworzeń, które nazwano „mrocznymi pomiotami”, zalały krasnoludzkie tunele i królestwa, w ciągu kilkudziesięciu lat doprowadzając do niemalże całkowitego upadku ich imperium, a następnie wyszły na powierzchnię. Zatruwały i niszczyły wszystko, co znalazły na swojej drodze, rozsiewając skażenie infekujące inne żywe istoty.

Po blisko stu latach bezowocnej walki z pomiotami, w roku -305 Starożytności grupa weteranów wojennych zebrała się w fortecy Weisshaupt w Anderfels, na zachodnich rubieżach Imperium Tevinter. Legendy strażników opiewają ich lidera Carinusa oraz poświęcenie, jakiego dokonali założyciele zakonu próbując uratować świat. Zakłada się, że pierwszą osobą, która wpadła na pomysł wykorzystania krwi pomiotów przeciwko nim, był Nakiri z Donark, gdzie spożywano krew przeciwników, uważając, że dzięki temu zyskuje się ich moce. Według tradycji dzięki połączonym siłom tevinterskich magów i elfickiej wiedzy sięgającej czasów Arlathanu udało się opracować rytuał Dołączenia, w wyniku którego przechodząca go osoba symbolicznie zrywa wszelkie więzy wiążące go z codziennymi zmartwieniami, a zamiast tego całkowicie oddaje się walce z pomiotami. Pierwszy szary strażnik wypił krew mrocznych pomiotów i opanował zarazę, potem dołączyli kolejni. Grupa wojowników ochrzciła samych siebie mianem Szarej Straży i rozpoczęła przyjmowanie w swoje szeregi wszystkich chętnych, nie zważając na ich rasę czy przeszłość.

Nowo powstały zakon swoją pierwszą bitwę stoczył podczas oblężenia Nordbotten. Dosiadając gryfów, zaatakowali i zaskoczyli mroczne pomioty, które nie spodziewały się ataku z powietrza. Dzięki elementowi zaskoczenia strażnicy wraz z gryfami potrafili pozbyć się naraz nawet ponad dziesięć pomiotów, dzięki czemu wygrali bitwę. Po blisko stu latach beznadziejnej walki, pojawienie się strażników i ich pierwsze zwycięstwo rozbudziło nadzieję na zakończenie Plagi. Zakon zaczął otrzymywać dziesięciny, zapasy i rekrutów ze wszystkich ziem, rosnąc w siłę i budując fortece. Stanowili elitarne oddziały szybko i bezlitośnie uderzające tam, gdzie pojawiły się pomioty.

W ciągu następnych stu lat ludzie stopniowo zaczęli przeciwstawiać się pomiotom, a następnie odpierać je. Ostatecznie w roku -203 Starożytności (992 IT) szarzy strażnicy wraz ze sprzymierzonymi armiami Imperium Tevinter, Cyreańczyków (protoplastów Orlezjan) i Rivanu stoczyli bitwę z głównym trzonem hordy pomiotów dowodzonym przez arcydemona Dumata. Decydująca bitwa rozegrała się na Milczących Równinach – w jej trakcie zgładzony został arydemon, a pozbawione przywództwa mroczne pomioty rozpierzchły się. Przez kilka kolejnych lat z powierzchni wypierano niezorganizowane niedobitki armii pomiotów. Po bitwie na Milczących Równinach szarzy strażnicy stali się bohaterami, a większość narodów oficjalnie wyraziła swoje poparcie dla nich w razie kolejnych Plag. Wśród wielu przywilejów, jakie otrzymali Strażnicy, znalazło się m.in. Prawo Werbunku, pozwalające im zwerbować w swoje szeregi każdego – od żebraka po króla.

Druga Plaga[]

W roku 1:5 Boskiej, około dwustu lat po zgładzeniu Dumata, przebudził się arcydemon Zazikel, który poprowadził hordę Drugiej Plagi. Przed przybyciem na miejsce strażników zniszczone zostało całe miasto Nordbotten, miejsce ich pierwszego zwycięstwa. Tevinterczycy porzucili Anderfels, chcąc skoncentrować się na obronie ziem Imperium leżących bardziej w głębi kontynentu. Anderfels zostało zalane przez tak wielką falę pomiotów, że oblężona została nawet główna siedziba Strażników w Weisshaupt.

Szczęśliwie dla mieszkańców kontynentu, armie utworzonego niedawno Cesarstwa Orlais pod wodzą cesarza Kordillus Drakon I zdolne były stawić opór Pladze. Po serii znaczących zwycięstw nad pomiotami, w roku 1:33 Boskiej cesarskie armie zdołały oswobodzić oblegane Weisshaupt i wraz ze strażnikami ocalić resztę Anderfels. W podzięce za zasługi cesarza Anderfelczycy połączyli siły z Orlais, a szarzy strażnicy przyjęli andrastanism.

W następnych dziesięcioleciach Plaga była stopniowo odpierana i wypierana, a szarzy strażnicy ponownie stanęli na czele armii. Zazikiel został pokonany przez strażnika Corina w roku 1:95 Boskiej w bitwie pod Starkhaven w Wolnych Marchiach.

Trzecia Plaga[]

Trzecia Plaga rozpoczęła się w roku 3:10 Wież wraz z przebudzeniem Totha. Pierwotnie mroczne pomioty wyszły na powierzchnię w centralnym Thedas, w Tevinterze i Orlais, a chociaż horda była znacznie liczniejsza niż wcześniejsze, szybko i sprawnie zorganizowana obrona pozwoliła strażnikom na odparcie ich. Pomioty rozpoczęły atakowanie słabiej bronionych Wolnych Marchii. Orlais i Tevinter próbowały zachować neutralność, jednak pod naciskiem strażników zaangażowały się w obronę Marchii. Horda została rozbita w roku 3:25, kiedy w bitwie pod Upadkiem Łowcy zgładzony został Toth.

Czwarta Plaga[]

Czwarta Plaga rozpoczęła się przebudzeniem Andorala w roku 5:12 Świętych. Największe szkody wyrządzone zostały na wschodnich ziemiach – w Wolnych Marchiach, Antivie i Rivanie – ucierpiało jednak również Anderfels, gdzie oblężone zostało miasto stołeczne Hossberg. W związku z tym, że zarówno Imperium Tevinter, jak i Orlais nie znalazły się pod silnym atakiem, odmówiły pomocy. Bohaterem Czwartej Plagi został elficki strażnik Garahel, który po wyzwoleniu Hossbergu w roku 5:20 zebrał pod swoim przywództwem armię Marchijczyków wspierającą strażników. Wraz ze swoimi wojskami pomaszerował na północ i w roku 5:24 w bitwie pod Ayesleigh osobiście zabił Andorala. W czasie Czwartej Plagi wyginęły ostatnie z legendarnych gryfów, których dosiadali strażnicy.

Od Wieku Świętych do Wieku Smoka[]

W trakcie Czwartej Plagi wybito tak wiele pomiotów, że wielu Thedasian uznało, iż była to ostatnia z Plag. Chociaż pomioty w dalszym ciągu pozostawały śmiertelnym zagrożeniem dla krasnoludów, rzadko zapuszczały się na powierzchnię. Mieszkańcy kontynentu powoli zaczęli uznawać je za relikt dawno minionych mrocznych czasów, o których należy zapomnieć, co przyczyniło się do znaczącego osłabienia pozycji Strażników, a ich szeregi znacznie się przerzedziły. Ludzie uznali, że Szara Straż nie jest już potrzebna, skoro mroczne pomioty nie plądrują już ich krain. Nie martwiono się możliwością ich powrotu[3].

7:5 Burzy[]

W Fereldenie doszło do incydentu, w który zaangażowana była lokalna komendantka Sophia Dryden. Wcześniej pretendująca do korony, ostatecznie zaangażowała się w zamach stanu mający na celu zabicie króla. Wynikiem knowań była walka szarych strażników ze Szczytu Wojownika z królewską armią, w której śmierć ponieśli Sophia i jej pobratymcy. W następstwie spisku król Arland Theirin wygnał szarych strażników z Fereldenu na mocy utworzonego wcześniej dekretu.

Ludzie posiadali własną wersję wydarzeń i szerzyli plotki. Według nich, Szara Straż była bardzo niepopularna - jedynie pobierała dziesięcinę i w ogóle nie działała na rzecz królestwa, dlatego została wygnana z Fereldenu[4].

9:10 Smoka[]

Od stu lat nikt nie widział w Fereldenie członków bractwa. Po tym, jak król Maric Theirin zwalczył Cesarstwo Orlais, które najechało Ferelden, Szara Straż błagała, by pozwolił jej przybyć do ojczyzny - powodem były sprawy wewnętrzne. W sprawie bractwa agitowało wiele zwolenników szarych strażników, wśród których był również Levi Dryden. Natomiast Loghain Mac Tir nie zgadzał się, by wpuścić do Fereldenu orlezjańskich członków Szarej Straży. Gdy przed obliczem króla stanęła przywódczyni bractwa, Ginerva, ostatecznie król zezwolił szarym strażnikom przybyć do królestwa, tym samym uchylając dekret króla Arlanda.

Piąta Plaga[]

W roku 9:30 Smoka, liczba strażników wynosiła ponad tysiąc w Anderfels, kilkaset w Orlais i około dwunastu w Fereldenie. Nie wiadomo, ilu strażników działało na terenie Wolnych Marchii i innych państw.

Przywileje[]

Członkowie Szarej Straży mają ogromne przywileje w różnych państwach, szczególnie jeżeli chodzi o wojskowy asortyment. Szarzy strażnicy są bardzo szanowani i uznaje się ich za obrońców Thedas. Dzięki temu, łatwo im nawiązywać korzystne kontakty oraz korzystać z niekonwencjonalnych środków udzielanych przez innych.

Starożytne traktaty[]

Szara Straż posiada bardzo stare dokumenty, które gwarantują pomoc ze strony ludzi, elfów i krasnoludów, gdy nastanie Plaga. W czarnej godzinie, wszyscy się ze sobą jednoczą na mocy tych traktatów, by wspólnie pokonać zagrożenie, zdolne unicestwić każdego, bez względu na płeć, rasę i światopogląd.

Prawo Werbunku[]

Gdy starsi szarzy strażnicy wyruszają zrekrutować nowych członków, szukają wtedy najsilniejszych i najbystrzejszych osób. Przede wszystkich poszukują kogoś, kto według nich jest w stanie przeżyćRytuał Dołączenia. Niektórzy jednak wcale nie chcą dołączyć do zakonu wojowników i właśnie wtedy stosowane jest Prawo Werbunku, które po raz pierwszy zostało ustalone po Pierwszej Pladze[5].

Szarzy strażnicy dysponują prawem, które pozwala im zrekrutować każdą osobą wbrew jej woli. Członkowie Szarej Straży starają się unikać takiej możliwości, ponieważ przeprowadzanie rekrutacji w ten sposób mogłoby skutkować represjami politycznymi. Prawo Werbunku jest bardzo rzadko wykorzystywane od kiedy pokonano mroczne pomioty w trakcie Czwartej Plagi, a szeregi wojowników mocno się przerzedziły.

Jeżeli jakaś osoba nie chce wstąpić do Szarej Straży i dodatkowo służy innym organom, wówczas Prawo Werbunku unieważnia jej służbę oraz przymusowo wciela ją do Szarej Straży. Szarzy strażnicy mogą nawet w ten sposób zrekrutować kogoś, kto został skazany na śmierć przez władzę. Nie oznacza to jednak, że rekruci są więźniami Szarej Straży, lecz po prostu narzucany jest im obowiązek obrony Thedas przed zagrożeniem. Poza tym, dołączenie do tego zakonu jest uznawane za wielki zaszczyt. Elfy szczególnie chętnie zgłaszają się same na ochotników. W przeciwieństwie do większości społeczeństwa, szarzy strażnicy postrzegają rasy jako równe sobie.

Istotne jest to, że Szara Straż może rekrutować po jednym członku, z każdego Kręgu Maginów. Taki mag zostaje wybrany jako młody rekrut i staje się szarym strażnikiem na całe życie. Służy zakonowi w ten sam sposób, w jaki magowie służą władcom, otrzymując wysoką pozycję w organizacji. Mag będący członkiem Szarej Straży, przygotowuje mieszankę, którą rekrut spożywa podczas Rytuału Dołączenia[5].

Członkowie[]

W istocie, Szara Straż składała się z najwybitniejszych przedstawicieli wszystkich ras

Marethari Talas, Dragon Age: Początek

Galeria[]

Zobacz też[]


Przypisy

  1. wot1wot1 Praca zbiorowa, „Dragon Age: The World of Thedas Volume 1”, 2013 rok, s. 152.
  2. daodao BioWare, „Dragon Age: Początek”, 2009 rok, rozmowa z Alistairem Theirinem w obozie.
  3. daodao BioWare, „Dragon Age: Początek”, 2009 rok, rozmowa z Marethari Talas.
  4. daodao BioWare, „Dragon Age: Początek”, 2009 rok, rozmowa z Levim Drydenem.
  5. 5,0 5,1 wot1wot1 Praca zbiorowa, „Dragon Age: The World of Thedas Volume 1”, 2013 rok, s. 151.
Advertisement