Uczeni nazywają te wysokie, chude pomioty szarlokami, lecz częściej nazywa się je wrzeszczotami z racji przenikliwych krzyków, które wydają podczas walki. Istnieje wiele historii żołnierzy wyprowadzanych z równowagi przez głosy wrzeszczotów, skrytych w ciemności i niewidocznych do chwili ataku.
Te potwory nocy znane są z niesamowitej szybkości i zwinności, jak również umiejętności ukrywania się. To skrytobójcy pośród pomiotów, przenikający linie wroga, by w ciągu chwili rozerwać swój cel długimi , zębatymi ostrzami na przedramionach. Czasami wykorzystują truciznę, często wytwarzaną z własnej krwi, a atakując w większej liczbie wykazują zdolność do sprytnych manewrów taktycznych.