Wiwerny – podobnie jak spokrewnione z nimi smoki – zostały niemal całkowicie wytępione przez myśliwych. Polowanie na wiwerny jest ulubionym sportem orlezjańskiej szlachty (choć w istocie to służba i ogary narażają życie, a szlachcic jedynie zgarnia komplementy po fakcie).
Jad wiwerny jest niezwykle cenną substancją. Używają go zielarze i alchemicy, jest też składnikiem rzadkiego i mocnego trunku zwanego aquæ lucidius. Niewielka ilość jadu pozostająca w aquæ po destylacji nadaje im właściwości halucynogenne.
Świadectwa kilku osób, które miały szczęście zażyć tego drogiego napitku:
„Czuję się zdezorientowana, ale szczęśliwa!”
„Było tak, jakby moja dusza uleciała wzwyż i unosiła się nad moją głową”.
„Miałem niepokojąco erotyczną wizję swojej prababki”.
„Widzę poprzez czas!”