Legenda głosi, że kiedy ukryto prochy Andrasty, niektórzy z jej najbliższych uczniów oddali swe ciała ogniowi, żeby ich niespokojne dusze mogły przez całą wieczność strzec miejsca jej ostatniego spoczynku.
Choć nie wiadomo, czy są to dusze uczniów Andrasty, czy zwykłe duchy z Pustki, świątynia, w której spoczywają Święte Prochy, pełna jest widm. Popielne widmo, powstałe ze spalonych zwłok, jest potężnym i bezkształtnym przeciwnikiem, zdolnym razić i dusić swych wrogów, jednocześnie pozostając niewrażliwym na ataki fizyczne. Nawet skutecznie rozproszone potrafią się zregenerować po pewnym czasie. Jedynym sposobem walki z taką istotą jest magia, a najbardziej przydają się ataki lodem i wiatrem.
Widma te potrafią tworzyć miniaturowe tornada, niszczące każdego, kto podejdzie zbyt blisko, a ich dotyk wysysa siły życiowe.