Fiona – biologiczna matka Alistaira Theirina, przywódczyni zbuntowanych magów, a także postać występująca w Dragon Age: Powołanie, Dragon Age: Rozłam, Heroes of Dragon Age oraz Dragon Age: Inkwizycja.
Przeszłość[]
Fiona dorastała w rojańskim obcowisku do momentu, kiedy zmarła cała jej rodzina, a ona została sierotą. W wieku siedmiu lat została kupiona jako niewolnica przez hrabiego Doriana, który traktował ją jak zwierzę. Wykorzystywał ją seksualnie, wiązał i bił, ponieważ sprawiało mu to perwersyjną przyjemność. W końcu Fiona uświadomiła sobie, że ma talent magiczny i użyła go, żeby zabić oprawcę. Postawienie się hrabiemu było ryzykowne, ponieważ mężczyzna prawie zabił zbuntowaną czarodziejkę. Gdy Fiona była wycieńczona, znalazła ją żona Doriana, która nie zostawiła jej na śmierć i postanowiła wysłać byłą niewolnicę do Kręgu Magów.
W późniejszym czasie została zwerbowana do Szarej Straży przez Genevieve na swoją prośbę. Dołączenie pozwoliło jej poznać Duncana i Riordana. Wstąpienie do Szarej Straży było dla niej niczym sen. Ostatecznie cieszyła się, gdy opuszczała ich szeregi[1].
Udział[]
Dragon Age: Powołanie[]
Fiona była członkiem drużyny pod przywództwem Genevieve. Wyprawa, w której czarodziejka brała udział, miał na celu odnalezienie Bregana i powstrzymanie Plagi. Polegała głównie na ofensywnej i uzdrawiającej magii, która przydawała się w starciach z groźnymi przeciwnikami. Na Głębokich Ścieżkach zaprzyjaźniła się z Duncanem, ponieważ oboje ukrywali osobiste sekrety.
Jej relacje z królem Fereldenu były początkowo niewygodne i często prowadziły do sporów. Kobieta uważała, że Maric Theirin jako władca udaje szlachetność i dobro, a w rzeczywistości jest fałszywy jak jej były oprawca. Jej przeszłość pozostawiła na niej piętno i rozwinęła nieufność do szlachty. W thaigu Ortana została uwięziona w Pustce przez demona, gdzie ponownie doświadcza fałszywej rzeczywistości i zarazem swojego największego koszmaru – swojego oprawcy. Maricowi udaje się uwolnić czarodziejkę, wskutek czego ich relacje poprawiają się. W późniejszym czasie nawiązują ze sobą romans, którego owocem jest Alistair Theirin.
Fiona najbardziej sprzeciwiała się planowi Architekta, ponieważ wierzyła, że mroczne pomioty są z natury złe i pokój między nimi a ludźmi nie jest możliwy. W końcu udaje jej się uciec z Kul-Baras wraz z Marikiem i Duncanem, kiedy jednak wydostają się na powierzchnię, zostają ponownie schwytani przez sojuszników Architekta z Kręgu Magów. Ostatecznie wrogowie zostają pokonani, a Fiona po opuszczeniu króla ponownie pojawia się na jego dworze. Tłumaczy Maricowi, że została przydzielona do poszukiwania inteligentnego mrocznego pomiota. Wyjawiła też, że urodziła Alistaira. Czarodziejka nie chce mieszać chłopca w politykę i prosi króla o zapewnienie mu spokojnej przyszłości. Duncan postanawia doglądać chłopaka. Kobieta wyjawiła również, że jest pierwszym szarym strażnikiem, który oparł się Powołaniu.
Dragon Age: Rozłam[]
W 9:37 Wieku Smoka, Fiona została zwolniona z Szarej Straży. Według elfickiej magini, kobieta musiała opuścić szeregi organizacji ze względu na fakt, że została oczyszczona ze skażenia podczas wydarzeń znanych z Dragon Age: Powołanie i nie mogła ponownie przystąpić do rytuału dołączenia. Szarzy strażnicy uważali, że Fiona oszukała śmierć, dlatego wykazywali wobec niej niechęć i pogardę. Elficka magini nie mogła tego dłużej tolerować i zdecydowała się wrócić do Kręgu Montsimmard, gdzie objęła rolę pierwszej zaklinaczki. Jej powrót był również spowodowany pragnieniem uwolnienia magów spod władzy templariuszy. Podczas trwania Konklawe w 9:37 Wieku Smoka, Fiona wezwała wszystkich do głosowania, które miało rozstrzygnąć czy odzielić Krąg Maginów od Zakonu. Plan kobiety jednak nie powódł się ze względu na Wynne, która przekonała magów, aby nie obierali strony elfickiej magini.
Rok później powołano nową Konklawe na rozkaz Justynii V, aby zbadać zjawisko wyciszenia i umożliwić pokój między magami i templariuszami. Fiona wykorzystała okazję, aby ponownie poprzez głosowanie odzielić Krąg Maginów od Zakonu. Tym razem jej działania zupełnie zaogniły konflikt między organizacjami, co spowodowało rozłam. Poszukiwacz Lambert uznał to za zdradę i doszło do potyczki między magami, a templariuszami. Po krótko trwającej bitwie, Fiona wraz z innymi zaklinaczami została pojmana i osadzona w celi.
Ostatecznie Cole wraz z Lelianą uwolnili więźniów na rozkaz Boskiej, która w międzyczasie odwracała uwagę Poszukiwacza Lamberta. Następnie ocaleli zaklinacze zebrali się na Rubieży Andorala, gdzie za sprawą Fiony nastąpiło ostatnie głosowanie, którego skutkiem była całkowita sepracja Kręgu Maginów. Tym samym oficjalnie została rozpoczęta wojna między magami, a templariuszami.
Dragon Age: Inkwizycja[]
Fiona po raz pierwszy pojawia się w Val Royeaux, gdzie zaczepia Inkwizytora, który opuszcza stolicę. Kasandra Pentaghast jest zdziwiona jej widokiem. Solas również wyraża zdziwienie i zastanawia się, czy to nie jest zbyt ryzykowne, że przywódczyni buntu magów pojawia się w Val Royeaux. Fiona wyjaśnia jednak, że dowiedziała się o zgromadzeniu, które miało miejsce w stolicy i chciała zobaczyć Herolda Andrasty na własne oczy. Dodaje, że jeżeli Inkwizytor potrzebuje pomocy przy wyłomie, wówczas być może powinien porozmawiać z jej ludźmi. Drużynę dziwi również fakt, że Magini nie była na konklawe i uszła z życiem. Fiona rozwiewa wszelkie wątpliwości twierdząc, że poszukiwacz Lucjusz Corin również wysłał na zastępstwo swoich negocjatorów na wypadek, gdyby to była jakaś pułapka. Kobieta dodaje, że tamtego dnia, straciła wielu bliskich przyjaciół. Natomiast myśl, że templariuszom ujdzie wszystko na sucho, napawa ją obrzydzeniem. Fiona ma nadzieję, że Inkwizytor do tego nie dopuści. Według niej, Lucjusz nie załamie się z powodu strat, o ile w ogóle się nimi przejmuje. Magini proponuje, by Bohater potraktował rozmowę jako zaproszenie do Redcliffe. Proponuje mu spotkać się z magami, bo koniec końców przymierze byłoby korzystne dla obu stron. Kobieta liczy, że oboje spotkają się na miejscu, następnie żegna się i rusza swoją drogą.
Kiedy główny protagonista dociera do Redcliffe, Fiona wita Inkwizytora w karczmie. Jeżeli w drużynie jest Vivienne, kobieta zwraca się również do niej, tytułując ją Pierwszą Zaklinaczką. Magini odpowiada, że dawno z nią nie rozmawiała i elfka z jej perspektywy wygląda strasznie. Ironizuje wskazując na problemy ze snem. Fiona ignoruje jednak wypowiedź Vivienne i zwraca się do Inkwizytora celem dowiedzenia się, co sprowadza go do Redcliffe. Główny protagonista wyjaśnia, że przybył na zaproszenie zbuntowanych magów, które zostało mu wręczone jeszcze w Val Royeaux. Elfka dziwi się i uważa, że Bohater się pomylił, bo ostatni raz w mieście była jeszcze przed konklawe. Inkwizytor z lekką dezorientacją stwierdza, że zaproszenie otrzymał od kogoś, kto wygląda dokładnie tak samo, jak Fiona. Magini zauważa, że być może to sprawka magii, ale zastanawia ją cel takiej farsy. Niemniej, szybko wychodzi z rozmyślania nad powodami zaistnienia całej sytuacji i stwierdza, że cokolwiek by się nie działo, wszystko się zmieniło, ponieważ wolni magowie już zobowiązali się służyć Imperium Tevinter. Vivienne dogryza elfce mówiąc jej, że chyba dopadła ją demencja. Fiona ponownie nie reaguje na jej wypowiedź i tłumaczy Inkwizytorowi, że jest związana kontraktem z magistrem, więc nie posiada już kompetencji, by rozmawiać z przedstawicielami Inkwizycji. Dodaje również, że większoość Thedas obwinia zbuntowanych magów za śmierć Boskiej. Z tego też powodu, templariusze polują na nich jeszcze zacieklej. Magowie nie posiadali żadnych sojuszników i wobec tego, sojusz z Tevinterem wydał jej się słuszny. Fiona uważa, że jej pobratymcy mogli zabarykadować się w Redcliffe i zginąć lub przyjąć jedyną pomoc, jaką im zaproponowano. Tłumaczy, że musiała ocalić magów i nie miała innego wyjścia. Rozmowę przerywa Gereon Alexius, magister z którym Fiona zawarła kontrakt. Mężczyzna prosi o wybaczenie, że wcześniej się nie przywitał. Elfka przedstawia go Inkwizytorowi, a następnie poruszany jest wątek o tym, kiedy dokładnie zawarto sojusz między Tevinterem a zbuntowanymi magami. Fiona zauważa, że moment faktycznie był niemalże idealny. Kiedy Inkwizytor pyta się, co zyska Imperium, gdy weźmie zbuntowanych magów pod swoje skrzydła, magister odpowiada, że po właściwym wyszkoleniu dołączą do tevinterskich legionów. Fiona jest zdziwiona takim warunkiem i przypomina, że Alexius obiecał, że nie wszyscy trafią do wojska. Elfka zauważa, że wśród wolnych magów znajdują się dzieci, a także inne osoby, które nie nadają się do walki. Mężczyzna pozostaje jednak konsekwentny w swojej decyzji i według niego, któregoś dnia wszyscy zostaną produktywnymi obywatelami Imperium Tevinter.
Po tym, jak negocjacje zostały przeniesione na inny termin przez Gereona Alexiusa, Fiona znajduje się w zamku Redcliffe, gdzie czeka na przybycie Inkwizytora. W trakcie trwania rozmowy między Inkwizytorem a Magistrem, kobieta wtrąca się ze zdziwieniem pytając swojego nowego sojusznika, dlaczego reszta magów nie może decydować o swoim losie, lecz mężczyzna nie odpowiada jej w sposób satysfakcjonujący i bagatelizuje całą sytuację. Kiedy na jaw wychodzi, że Magister należy do sekty Venatori, kobieta ponownie wchodzi w słowo i oznajmia, że Magister nie może mieszać jej ludzi w teorie głoszone przez jego fanatyczną organizację. Mężczyzna pozostaje nieugięty i nakazuje pojmać Inkwizytora, lecz jego podwładni zostają w porę po cichu wyeliminowani przez agentów Inkwizycji. W akcie desperacji, Gereon Alexius korzysta z amuletu czasu, by wymazać Bohatera z kart historii. Fiona zostaje przeniesiona w przyszłość, którą okupuje Koryfeusz.
W trakcie wykonywania zadania głównego Szeptem, po zakrzywieniu czasu przez Gereona Alexiusa, Fiona jest więziona w zamku na obszarze Redcliffe. Czerwone lyrium dosłownie wyrasta z jej ciała, przypominając zakażenie. Inkwizytor po przybyciu do niej dziwi się, że elfka jeszcze żyje. Fiona dziwi się na widok Bohatera. Stwierdza, że widziała jak znika w szczelinie, która zmienia bieg wydarzeń. Główny protagonista zastanawia się, w jaki sposób czerwone lyrium wyrasta z jej ciała. Fiona zauważa, że przebywanie blisko tego minerału powoduje, że w końcu można się nim stać. Potem czerwone lyrium jest wydobywane ze zwłok. Dorian Pavus zmienia temat i pyta się o datę. Kobieta odpowiada, że nastał miesiąc zbiorów, 9:42 Smoka. Mag ze zdziwieniem odpowiada, że wszyscy stracili cały rok. Fiona wyjawia, że Gereon Alexius służy Przedwiecznemu, który według niej jest znacznie potężniejszy niż Stwórca i nie przeżyje nikt, kto mu się sprzeciwi. Elfka proponuje odszukać więzioną nieopodal Lelianę zanim Koryfeusz zorientuje się, że Inkwizytor wciąż żyje.
Po przywróceniu przez Inkwizytora właściwego stanu świata, Fiona ponownie pojawia się w zamku na obszarze Redcliffe. Do osady przybywa również królewska gwardia z Alistairem Theirinem lub Anorą Mac Tir w zależności od tego, kto objął fereldeński tron.
Jeżeli Alistair Theirin został królem: mężczyzna pojawia się w sali zamku i wyraża swoje zdziwienie wobec zaistniałej sytuacji. Dodaje, że chciał pomóc zbuntowanym magom, dając im azyl w Redcliffe, ale sami mu to uniemożliwili. Fiona czuje się niekomfortowo konfrontując się z królem i dodatkowo jest zmartwiona obecną sytuacją zbuntowanych magów, bo sama nie wie dokąd mogliby pójść. Alistair Theirin bez względu na wszystko nakazuje zbuntowanym magom opuścić Ferelden. Inkwizytor wtrąca się do rozmowy i proponuje kobiecie porozumienie, a mężczyzna proponuje jej nie odrzucać pomocy ze strony Inkwizycji. Fiona stwierdza, że zbuntowani magowie i tak nie mają wielkiego wyboru i przystaje na propozycję Inkwizytora.
Jeżeli Inkwizytor sprzymierzył się z magami: Fiona dziękuje Bohaterowi w Podniebnej Twierdzy za podjęcie tej decyzji. Według niej, po wydarzeniach w Redcliffe, główny protagonista mógł żądać czegokolwiek. Mimo tego, zdecydował uczynić magów równorzędnymi partnerami. Fiona się tego nie spodziewała.
Zadania[]
Ciekawostki[]
- Gdy była dzieckiem, spotkała bezpańskiego kota, z którym dzieliła się resztkami kolacji. Zwierzę zawsze czekało na nią w tym samym miejscu i ocierało się o jej kostki. Gdy pewnego dnia kot znikł, Fiona z poczucia smutku modliła się o niego do Stwórcy.
- Duncan nazwał topór po Fionie.
Galeria[]
Zobacz też[]
Przypisy
- ↑ BioWare, „Dragon Age: Inkwizycja”, 2014 rok, rozmowa z Fioną w Podniebnej Twierdzy.